Przez wiele tysięcy lat ludzie używali koni do walki.
Persowie, Egipcjanie, Grecy i Rzymianie zaprzęgali je do wozów bojowych,
natomiast jako pierwsi dosiadali ich nomadzi, którzy z końskiego grzbietu
bronili swoich pastwisk strzałami z łuku. U wielu późniejszych ludów zastępy
wojowników na koniach zaciekle walczyły z wrogami. Na początku XII wieku (12
wiek) Czyngis-chan, wódz słynący z konnych walk Mongołów, podbił prawie cały
ówczesny świat. Europejscy rycerze
osłaniali siebie i swoje konie ciężkimi zbrojami, kolczugami i hełmami . Rycerz w zbroi ważył ok.120 kg. Jego rumak
był silnie zbudowany i potrafił się jedynie powoli poruszać. Kiedy pod koniec
średniowiecza broń palna i armaty zastąpiły lance, pożądano konia nowego typu.
Musiał być szybszy i bardziej wytrwały. Lekkie rasy końskie , takie jak konie andaluzyjskie
lub lipicańskie, hodowano specjalnie do kawalerii.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz