Przepraszam

Bardzo przepraszam za tak długą nieobecność ale miałam problemy z internetem i ta cholerna nauka :) XD Po prostu czasu mi zabrakło i teraz nadrabiam :)

Ile koń potrzebuje paszy objętościowej?

Siano i słoma są najbardziej znanymi rodzajami paszy objętościowej. Dojrzały koń gorącokrwisty  potrzebuje jej około 5 kg na dobę. Gdybyś położył na wagę wielką stertę siana, przekonałbyś się, że waży te 5 kg. Te 5 kg przypada na dwie duże i wysokie sterty siana. Koń będzie je godzinami skubał, co jednocześnie jest dla niego bardzo miłym zajęciem.

Jadłospis konia

Jeśli poczęstujesz konia hamburgerem, na pewno napotkasz tylko jego pytające spojrzenie, gdyż mięso nie jest przewidziane w jadłospisie konia. Ponieważ koń nie potrafi trawić mięsa, nawet nie tknie hamburgera. Konie są prawdziwymi wegetarianami. Największą przyjemność można im sprawić marchewką, jabłkiem lub kromką suchego chleba. Włoskami czuciowymi przy dolnej wardze konie poznają co jest dla nich jadalne a co nie.

Co to jest padok?

Koń jest zwierzęciem potrzebującym codziennie dużo ruchu na świeżym powietrzu. Jeśli to niemożliwe na pastwisku, na przykład w zimę, dobrą alternatywą może być padok. Jest to ogrodzony płotem wybieg o piaszczystym podłożu, na którym konie mogą ,,nieco rozprostować nogi,,. Niestety, jest on za mały, żeby się naprawdę wyhasać i wybiegać.

Pastwisko.

Najprzyjemniejszą chwilą dla konia jest wyjście na rozległe, soczyste pastwisko. Tutaj koń może ścigać się z towarzyszami albo sobie podrzemać, a przede wszystkim najeść się do syta. Konie przebywające na pastwisku stale skubią trawę Wewnątrz stada istnieje sztywna hierarchia. Zwierzęta same ustalają kto jest tu szefem.

Może tak propozycje wpisów?

Pod dzisiejszym wpisem :) proszę o jakieś komentarze na jakie tematy mam zrobić jutrzejsze wpisy co? Zgadzacie się? No nie wstydzić się wpisywać.

Mało postów :(

Przepraszam za wczorajsze nic. Dziś tylko jeden post bo nauka wrze :)

W stajni.

Wizyta w stajni jest pasjonująca: z boksów wystają zaciekawione końskie głowy, tutaj koń skubie sobie siano, tam pije z poidła. Jeden z koni z zainteresowaniem obserwuje, co się dzieje w stajni, a jego sąsiad w zadumie spogląda w dal, z kolei ich kolega ułożył się do drzemki. Aby konie dobrze się czuły musi im zrobić odpowiednie warunki. Jednym z nich jest-stajnia z obszernymi boksami, wyścielonymi czystą ściółką.

Od źrebięcia do emerytury

wiek:                                 okres życia:
 lato przed narodzinami- Klacz w czasie rui zostaje zapłodniona.
wiosna-  Po ok. 11 miesiącach rodzi się źrebię.
lato- źrebię spędza lato z matką na pastwisku.
jesień- Źrebię zostaje oddzielone od matki i przyłączone do stada młodych koni.
do 3 roku- Źrebię (odsadek) dojrzewa, przebywając w stadzie.
3. lub 4. rok- Można rozpocząć szkolenie konia do jazdy wierzchem lub pracy.
od 5. do 7. roku- koń osiąga dojrzałość, rozrastają się wtedy jego mięśnie. W tym okresie konia można dużo do   nauczyć.
od 8. do ok 16 roku życia- W tym okresie koń jest najsprawniejszy.
od ok 17 roku- Koń senior lubi spokój, ale możne go jeszcze dosiadać.
>20 lat- W zależności od stanu zdrowia konie gorącokrwiste żyją 20 lat, a kuce nawet powyżej 30 lat.

Kiedy źrebię oddziela się od matki??

Więź między źrebięciem a jego matką jest niezwykle silna. Już kilka minut po porodzie maluch próbuję stanąć na nogach, żeby zacząć  ssać mleko matki z sutka. W następnych miesiącach mleko matki pozostanie dla niego najważniejszym źródłem pokarmu.  Źrebięciu stopniowo wyrastają zęby i może ono wzbogacić swój jadłospis pierwszymi uskubanymi na pastwisku źdźbłami trawy. Klacz i źrebie na ogół razem spędzają czas przez pierwsze pół roku. Potem młode oddziela się od matki. Odsadki żyją wśród rówieśników ze stada (w tym samym wieku, czasami różnią się tylko miesiącami)

Jak długo klacz jest źrebna??

Klacze maja ruję zwykle w miesiącach letnich. W tym czasie są kryte, a na początku następnego lata na świat przychodzą źrebięta. Dzięki temu spędzą dzieciństwo w ciepłej porze roku. Ciąża u klaczy trwa ok. 330 do 340 dni, czyli 11 miesięcy. W przeciwieństwie do innych zwierząt (ssaków) ciąże zbiorowe są u koni rzadkością.

Poród klaczy- etapy

1. Tuż przed porodem
klacz kładzie się na ziemi.
Najpierw na świat wydostają
się przednie kończyny źrebięcia,
a następne jego głowa, tułów i kończyny tylne.

   

2. Źrebię  rodzi się w błonie płodowej. Bezpośrednio
po porodzie klacz zlizuje ją, żeby źrebię mogło bez
przeszkód oddychać.

3. Już po kilku minutach źrebię wstaje po raz pierwszy. Początkowo jest jeszcze chwiejne i z powrotem upada na miękką trawę.

W jaki sposób kryje się klacz?

Kiedy klacz ma ruję, jest gotowa do krycia. Ruję poznaję się po mlecznej wydzielinie z jej pochwy. W tym czasie klacz może przyjąć nasienie ogiera Akt krycia  obecnie rzadko odbywa się się na pastwisku pod gołym niebem. Większość hodowców zależy na tym, by zapładniać swoje klacze spermą starannie dobranych ogierów. W takich wypadkach spermę zamraża się i dostarcza pocztą. Weterynarz wprowadza ją za pomocą strzykawki do pochwy klaczy. Ten zabieg jest nazywany inseminacją.

Od źrebięcia do konia.

Siodło na grzbiecie i jazda- jednak zanim do tego dojdzie, mijają co najmniej trzy lata. Kto marzy o własnym koniu, powinien wiedzieć, że w życiu konia jest długi okres, w którym nie może być on dosiadany, lecz mimo to trzeba się nim troskliwie opiekować. Dorastające konie nie nadają się pod siodło, a niektóre konie stare także nie są w stanie nosić jeźdźca.

Jaką odległość pokonuje koń?

Stęp- Koń w ciągu minuty robi około 125 kroków, co odpowiada prędkości 6 km/h. W ciągu 10 min pokonuje 1km.
Kłus- W kłusie koń wykonuje 275 kroków na min, porusza się się zatem z prędkością 12 km/h. Na pokonanie kłusem 1 km koń potrzebuje 5 min.
Galop- Szybkość w galopie może kształtować się bardzo różnie. W fazie początkowej koń pokonuje 1 km w ciągu 1-2 min (niewiarygodne). By pokonać taki odcinek na torze wyścigowym, wystarczy mu zaledwie ułamek minuty.

Z rozmachem i w locie nad ziemią.

Laikom kłus często może się wydawać widowiskowy, lecz dla jeźdźca bywa bardzo niewygodny. Kłus jest chodem dwutaktowym, przy którym umiejscowienie po przekątnej ciała kończyny jednocześnie odrywają się od ziemi, na przykład: wewnętrzna noga tylna i zewnętrzna noga przednia. Przed odbiciem się od ziemi kolejnej pary nóg po przekątnej istnieje faza szybowania nad ziemią, podczas której żadna noga nie dotyka ziemi. Uderzenia kopytami o ziemię w kłusie mogą mieć wielki rozmiar.

Skoki w takt walca

Kto z was kiedyś obserwował program ,,dowolny,, na zawodach w ujeżdżaniu, na pewno zauważył, że konie lubią galopować w takt walca. Nie ma w tym nic dziwnego, gdyż galop i walc są wykonywane na trzy. W galopie chodzie nie tylko o kroki, ale też o skoki. Skok przez przeszkodę jest niczym innym jak dużym skokiem w galopie. Skok w galopie jest bardzo długi i dynamiczny, koń w zależności od swojej wielkości- pokonuje skoku ponad 3m.

Co to jest tölt?

Kuce islandzkie słyną z tego specjalnego rodzaju chody. Jest on bardzo wygodny dla jeźdźca, ponieważ podobnie jak stęp na ma fazy lotu nad ziemią. Kolejność unoszenia kończyn jest taka sama jak w stępie, jednak jednocześnie ziemi dotyka jedna dwie nogi.

Jednostronny i jednoczesny

Jeśli koń pod nosi jednocześnie dwie nogi po lewej stronie ciała, mówimy, że porusza się inochodem. U niektórych ras końskich, na przykład u kuców islandzkich, ten rodzaj chodu, podobnie zresztą jak tölt, jest wrodzony. W wyczerpującym inochodzie wyścigowym kuc islandzki potrafi osiągać prędkość 45 km/h. Inochodem poruszają się także wielbłądy.

Jednostronny, lecz nie jednoczesny

W stępie większość jeźdźców bardzo dobrze czuje się na końskim grzbiecie. Ten rodzaj chodu  polega na tym, że koń na zmianę dotyka ziemi trzema lub dwiema nogami. Inaczej mówiąc: tylko jedna noga lub dwie nogi są jednocześnie w ruchu. Stęp jest chodem czterotaktowym, nogi poruszają się po przekątnej, a potem po jednej stronie: przednia prawa, tylna lewa, przednia lewa, tylna prawa.

Dokończenie chodów konia.

Stęp – czterotaktowy, najwolniejszy chód konia (oraz osła i muła). Kolejność stawiania nóg: np. lewa tylna, lewa przednia, prawa tylna, prawa przednia, czy lewa przednia, prawa tylna, prawa przednia, lewa tylna. Prędkość 100 metrów/minutę.

Wyróżniamy:

Stęp zebrany

Ślady tylnych kopyt nie sięgają przednich lub je pokrywają. Praca kończyn w stępie zebranym jest bardzo energiczna. Krok jest krótszy niż w stępie pośrednim, ale bardziej wyniosły.

Stęp pośredni

Ślady tylnych kopyt nieco przekreślają ślady przednich. Koń kroczy energicznie, lecz spokojnie, wyraźnie zaznaczonymi krokami.

Stęp wyciągnięty

Koń porusza się maksymalnie wyciągniętym krokiem, ślady tylnych kopyt wyraźnie przekraczają ślady przednich kopyt.

Stęp swobodny

Zwany również stępem na długiej wodzy, ponieważ jeździec pozwala koniowi swobodnie wyciągnąć szyję i obniżyć głowę. Stosowany jest podczas przerwy w pracy.

Krok hiszpański

W tej figurze koń podnosi wysoko nogi. Jak sama nazwa wskazuje, pochodzi on z Hiszpanii. Nauka tego chodu zaczyna się na ziemi, kiedy to jeździec delikatnie "łaskocząc" konia po przednich nogach batem, zachęca zwierzę do wysokiego ich podnoszenia. Jeździec powinien dawać wtedy specjalną komendę, jak np. "noga", lub "nóżka" i nagradzać konia sowicie za każdym razem, gdy podniesie on wysoko nogę. Jest to ćwiczenie bardzo męczące dla konia i ogólnie nie poprawia jego kondycji fizycznej.

Kłus – chód dwutaktowy konia (również osła, zebry i innych koniowatych). Podczas kłusa dwie przeciwległe kończyny – prawa przednia i lewa tylna (bądź odwrotnie) jednocześnie odbijają się od ziemi.

Istnieją cztery rodzaje kłusa wykonywanego przez konia:

Kłus wyciągnięty – przy każdym kroku koń maksymalnie wyciąga kończyny, chód ten wykonuje się jedynie podczas pracy na ujeżdżalni;

Kłus zebrany – koń porusza się z podstawionym zadem, wykroki są mniej obszerne, lecz bardziej efektowne i sprężyste niż w kłusie pośrednim^[1].

Kłus roboczy– naturalny chód konia, w którym koń porusza się rytmicznie i w równowadze, nie wkładając w to większego wysiłku;

Wyróżnia się trzy rodzaje jazdy kłusem:

Kłus anglezowany- stosowany najczęściej – jeździec rytmicznie podnosi ciało z siodła co drugi takt czyli w momencie, gdy para nóg ("zewnętrzna") przednia i ("wewnętrzna") tylna przesuwa się do przodu;

Kłus ćwiczebny (wysiadywany)- stosowany, gdy chcemy zyskać większą kontrolę nad koniem i użyć precyzyjnych pomocy. W kłusie ćwiczebnym jeździec nie unosi się w siodle. Stosowany jest przede wszystkim przy wykonywaniu wolt, pół wolt i innych ćwiczeń oraz przy zmianach chodu konia;

Kłus w pół przysiadzie- który polega na lekkim podniesieniu pośladków z siodła i pochyleniu tułowia, przy silniejszym (ale nie nadmiernym) oparciu w strzemionach – stosowany jest rzadziej, głównie jako ćwiczenie i w niektórych sytuacjach jazdy terenowej.

W jeździe w stylu westernowym jeździ się przeważnie kłusem ćwiczebnym. Spowodowane jest to budową siodła, które w trakcie anglezowania lub robienia pół siadu nie zapewnia takiej stabilności jak siodło klasyczne, lecz powoduje, że wysiadywanie jest wygodne i przyjemne.

Kłus pośredni – nieco szybszy od kłusa roboczego i wymagający od konia nie znacznego wydłużenia, stosowany jest najczęściej jako jeden z elementów ujeżdżania konia;

Galop - jest chodem trzytaktowym konia jeden "skok" nazywa się z francuskiego foulée. Po każdej foulée konia następuje faza zawieszenia. W zależności od tego, która para kończyn wysuwa się bardziej do przodu, rozróżniamy galop z prawej lub lewej nogi. Zwykle koń galopuje na nogę odpowiadającą kierunkowi ruchu (wewnętrzna para nóg wysuwa się do przodu). Jeżeli wysuwająca się do przodu para kończyn jest parą zewnętrzną, koń porusza się kontr galopem.

Rozróżniamy następujące tempa galopu:

Galop roboczy

Jest to galop w naturalnym rytmie konia; równomierny i rytmiczny; stosowany w dyscyplinie ujeżdżenia podczas wykonywania większości figur na czworoboku np. wolty i ciągi.

Galop pośredni

Zmusza konia do wzmożonej pracy grzbietem oraz zwiększenia stopnia uginania i prostowania tylnych kończyn. Tempo równomierne wynosi 340-350 m/min.

Galop zebrany

Zwolniony do minimum. Dzięki maksymalnemu podstawieniu zadu środek ciężkości przesuwa się do tyłu. Szyja jest wygięta, wysoko podniesiona, czoło pionowo. Galop zebrany wymaga od konia gibkości i dobrego wytrenowania. Chód ten bardzo obciąża stawy skokowe, nie należy go więc nadużywać. W ujeżdżeniu na czworoboku stosowany przy wykonywaniu np. pół piruetów i piruetów.

Galop wyciągnięty

Koń wydłuża nogi na tyle, na ile pozwala mu budowa jego ciała. Ruchy są bardziej wyciągnięte niż w galopie pośrednim. Tempo wynosi około 33 km/godz.

Cwał – najszybsza odmiana chodu końskiego; występują 4 takty uderzeń kopyt. Nogi konia stawiane są w kolejności: lewa tylna – prawa tylna – lewa przednia – prawa przednia lub odwrotnie, poczynając od nogi prawej tylnej. Następnie występuje faza lotu, kiedy wszystkie nogi konia znajdują się w powietrzu.

Cwał jest odmianą galopu wyciągniętego – oprócz tego, że ślady kopyt tylnych przekraczają ślady kopyt przednich, koń porusza się tak szybko, że rozbija chód na cztery takty (każdy galop jest trzytaktowy, prócz cwału, który ma cztery takty). Noga prowadząca pracuje w cwale tak samo, jak w galopie^[1].

W cwale jeździec unosi się z siodła do pół siadu, odciążając w ten sposób grzbiet konia. Cwał jest chodem wykorzystywanym podczas wyścigów konnych.

Najszybsze konie świata (pełna krew angielska) cwałują z prędkością ponad 60 km/h.

Inochód – naturalny sposób poruszania się niektórych ssaków kopytnych  i ssaków psowatych polegający na unoszeniu jednocześnie obu kończyn  z jednej strony ciała, np. lewej przedniej i lewej tylnej, a następnie prawej przedniej i prawej tylnej. W chodzie tym, podobnie jak w kłusie, słychać dwa takty.

Inochód zaliczany jest do chodu dwutaktowego konia. Niektóre konie – np. rasa paso Fino poruszają się w ten sposób naturalnie niezależnie od prędkości. W Polskich hodowlach konie chodzące inochodem zdarzają się bardzo rzadko.

Określenia konia w różnym wieku.

• sysak -młody koń do około 6 miesiąca życia, odżywia się głównie mlekiem matki
• odsadek – młody koń odłączony od klaczy matki
• źrebię- młody koń poniżej 1 roku. 
• klaczka - samica konia w wieku 1-3 lat.
• ogierek -samiec konia w wieku 1-3 lat.
• klacz- kobyła – samica konia powyżej trzeciego roku życia
• ogier-samiec konia powyżej trzeciego roku życia, zazwyczaj hodowany dla rozrodu
• wałach -wykastrowany samiec
• wnęter-samiec konia z wadą rozwojową, polegającą na niewłaściwym umieszczeniu jąder. Poza moszną.

Koń pełnokrwisty, gorącokrwisty, zimnokrwisty.

Te określenie są mylące, gdyż nie mają nic wspólnego z temperaturą ciała, która z resztą u wszystkich koni taka sama. Konie natomiast różnią się znacznie wyglądem i temperamentem. Konie pełnokrwiste, w żargonie nazywane folblutami, takie jak kłusaki, araby, berbery, irlandzkie huntery albo konie angielskie, są na ogół średniej wielkości i mogą osiągać duże prędkości. Sprawdzają się w biegach długodystansowych, w kłusie i galopie oraz na polowaniu. Konie zimnokrwiste, takie jak niemiecki schwarzwälder fuchs, freiberger albo gebirgspferd noriker, stały się rzadsze, lecz nadal można je spotkać w zaprzęgach albo jako konie trekkingowe. 

Czy znasz najsłynniejszą amerykańską rasę konia?

W samych Stanach Zjednoczonych żyje ponad 2 miliony koni rasy quater. Koń o wysokości w kłębie od 1,45 do 1,65 m i krótkim grzbiecie jest idealnym koniem kowbojskim. Jest silny, zwrotny i inteligentny idealny do pracy z bydłem. Konie tej rasy zyskują coraz więcej zwolenników wśród jeźdźców w stylu westernowym. Nazwa tej rasy nawiązuje do wyścigu na 1/4 (ang. quater) mili, w którym te konie są najszybsze na świecie.

Które konie pochodzą z Hiszpanii?

Na całym świecie wysoko się ceni hiszpańskie konie ze względu na urodę i grację. Koń andaluzytański, którego właściwa nazwa to ,, koń czystej krwi hiszpańskiej’’, zachwyca  dumną postawą i widowiskowymi ruchami. Andaluzyjczycy i ich portugalscy  krewniacy- konie luzytańskie – często są określane mianem koni barokowych. Nazwa ta nie wzięła się z nikąd. Ta nazwa nawiązuje do  ich kwadratowej budowy ciała i talentu do nauki w wyższej szkole jazdy. Większość koni hiszpańskich jest maści siwej.

Jakiej rasy konie mają wielobarwną sierść?

Konie o nakrapianej sierści- tarantowate, dropiate albo srokate- są atrakcją nie tylko końskich przedstawień. Mają coraz więcej zwolenników także wśród niedzielnych jeźdźców. Plamki na sierści mogą być najróżniejszych wielkości i kolorów. Do najczęściej znanych różnobarwnych ras należą muskularne a zarazem zrównoważone Irlandzkie tinkery , amerykańskie Pinto i Paint, duńskie Knabstruppery   oraz indiańskie konie appaloosa.

 Koń rasy appaloosa ze względu na swoją wytrzymałość i cierpliwość doskonale nadają się dla początkujących jeźdźców.

Jakiej rasy konie są największe?

Nawet bardzo wysoki człowiek nie wiele może zobaczyć zza  ich grzbietu. Pochodzące z Anglii konie rasy Shire osiągają wysokość 2 m. Te olbrzymy wśród koni dawniej zaprzęgano  przede wszystkim do powozów. Ze względu na swoje łagodne usposobienie są dziś popularne jako ciężkie, ale przyjazne człowiekowi konie rekreacyjne. Jednak ich utrzymanie jest pracochłonne. Ważące około tony kolosy potrzebują stajni ponad przeciętnej wielkości, mają tez niezwykle duże zapotrzebowanie na paszę zieloną.

Co mają wspólnego ze sobą Westfalczyki i Honowerczyki

Konie rasy hanowerskiej i westfalskiej zależą do najpopularniejszych ras końskich w Niemczech. Szlachetne i wysportowane konie gorącokrwiste są wysoko cenione ze względu na swoją sprawność i niezawodność. Pochodzi od nich większość odnoszących sukcesy w sportach jeździeckich ( skoki, ujeżdżanie) koni turniejowych, a wśród nich są tak znakomici zawodnicy jak Ahlerich czy Rembrandt. Atletycznie zbudowane zwierzęta, osiągające w kłębie od 1,65 do 1,75 m, mogą być różnie umaszczone.

Rasy końskie - duże i silne.

Jedne są duże, inne małe, raz są krępe,  a raz pełne wdzięku, opanowane albo ognistym temperamencie. Cechy współczesnych ras końskich są bardzo zróżnicowane. Ich wygląd i charakter zależą przede wszystkim od pochodzenia. Nowoczesna hodowla koni postawiła sobie za zadanie otrzymanie idealnego przedstawiciela danej rasy w wyniku krzyżowania wybranych ogierów i klaczy. Obecnie konie hoduje się prawie wyłącznie w celu rekreacyjnym i sportowym, Miłośnicy koni na całym świecie troszczą się o zapewnienie istnienia zarówno koni wyspecjalizowanych, jak i tych uniwersalnych o wielostronnym zastosowaniu.

Nooo a nie miało być postów...

Jedna troszkę popisała bo czas znalazłam, ale teraz na serio kończę. Pa do zobaczenia jutro na kolejnym wpisie!

Propozycje wpisów proszę pisać na ten (jednak e-mail)
~animals.poland@vp.pl

Zapraszam do czytania poprzednik wpisów/

Martwe pole u konia

Koń nie zauważa co się dzieje za nim, dlatego się płoszy.

Ile kręgów ma koń?

W zależności od rasy ma on od 54 do 57 kręgów. Kręgosłup składa się z 7 kręgów szyjnych (człowiek jak każdy ssak, ma ich tyle samo!), 18 kręgów piersiowych, 6 kręgów lędźwiowych, 5 kręgów krzyżowych i 18-21 kręgów ogonowych. Do kręgów piersiowych przyrośnięte są żebra, które tworzą klatkę piersiową. Jest to ten obszar ciała, który nosi jeźdźca.

Hejka! (Chyba trzecia)

Widzę że coraz to więcej mam wyświetleń. Mam nadzieje że posty się podobają :) Niestety na dziś to już koniec. Jutro postaram się napisać jak najszybciej :) Jak chcecie możecie w komentarzu napisać o czym ma być jutrzejszy post.

Trzy części?

Wygląd zewnętrzny konia nazywa się pokrojem. Z grubsza dzieli się on na trzy części: przód, a więc wszystkie części ciała, które znajdują się przed ręką jeźdźca. Są to: głowa, kark, szyja, z grzywą i nogi przednie. W miejsce gdzie szyja z grzywą przechodzi w grzbiet, znajduje się kłąb. Tutaj rozpoczyna się część środkowa, czyli tułów, który obejmuje brzuch i grzbiet. Odcinek tylny rozpoczyna się za słabizną i składa się z biodra, zadu, ogona oraz obu tylnych nóg.

Ponowne Hej!

Chciałabym was prosić o jedną rzecz. Moglibyście jakoś komentować wole wiedzieć czy wam się podoba wpis :) czy nie :( Wszystkie uwagi na temat bloga proszę wysyłać na podany poniżej e-mail:

~ majakamrowska32@gmail.com lub maja.kamrowska@onet.pl lub inny podany wcześniej :)

Dokończenie posta o budowie ciała.

Sądzę że nie każdy widzi napisów. Więc po prostu napisze budowę ciała. (może być inna niż poprzednie)
  Część przednia:
1) Grzywka
2) Ganasze
3) Nozdrza
4) Grzywa
5) Szyja
6) Kłąb
7) Łopatka
8) Mostek
9) Wyrostek łokciowy
10) Przedramię
11) Staw nadgarstka
12) Nadpęcie
   Część środkowa:
13) Brzuch
14) Słabizna
   Część tylna:
15) Zad
16) Rzep ogona
17) Ogon
18) Udo
19) Kolano
20) Goleń
21) Staw skokowy
22) Pęcina
23) Kopyto

Budowa Konia

W koniach fascynujące jest to, że są zwierzętami odpornymi , potrafią pokonywać duże przeszkody i jednocześnie bardzo zgrabnie się poruszać. Ciało konia jest doskonale przystosowane do życia w ruchu. Na wolności konie pozostają w ruchu przez 19 godzin na dobę. Kto ma do czynienia z koniem, powinien wiedzieć, jak jest on zbudowany. Przyjrzyjmy się więc jego budowie:

Konie pracujące przy wyrębie lasu.

Znowu zyskują na popularności, gdyż żaden ciągnik nie wyciąga z lasu powalonych drzew zręczniej od nich. Mimo że konie zimnokrwiste , które pracują w lesie, mogą ważyć nawet 700kg, wyrządzają w nim mniej szkód niż ich zmotoryzowani konkurenci. Ze względu na swoją siłę i niezawodność konie te są wysoko cenione przez rolników.

Co robi koń kopalny?

Wraz z uprzemysłowieniem konie stopniowo przestawały  być wykorzystywane jako siła pociągowa. Jednak były też wyjątki: do 1966 roku konie i kucyki pracowały w kopalniach. Przede wszystkim w Niemczech Zagłębiu Ruhry tysiące koni harowało pod ziemią. Ciągnęły wagony z urobkiem do szybu. Wiele z nich chorowało na pylice płuc i traciło wzrok, gdyż nie widziało  światła dziennego.

Jak wykorzystywano konie robocze?

Konie dorosłe potrafią harować. Te silna i potężne czworonogi jeszcze dzisiaj pomagają ludziom w najcięższych robotach. Zakres prac, które wykonywały konie w ciągu tysiącleci, jest bardzo rozległy. Pozy konne były jedynym środkiem transportu aż do wynalezienia kolei żelaznej w połowie XIX wieku  (19 wiek). Dyliżanse pocztowe przewoziły podróżnych, towary i pocztę. Chłopi zaprzęgali konie do pługa i do wozów. Konie burłaków ciągnęły ciężkie tratwy na  rzekach.

Indianie

Bez koni życie Indian jest nie do pomyślenia. Indianie są uważani za doskonałych jeźdźców i znawców koni. Chwytali oni i oswajali żyjące na wolności mustangi, będące potomkami przywiezionych do ameryki przez Kolumba. Początkowo dosiadali konie bez siodeł. Wytrzymałość i szybkość są ważnymi cechami konia indiańskiego, gdyż musiał się on przecież sprawdzać na polowaniu w prerii, w wojnach plemiennych i jako koń juczy.

Jak wyglądał koń rycerza?

Przez wiele tysięcy lat ludzie używali koni do walki. Persowie, Egipcjanie, Grecy i Rzymianie zaprzęgali je do wozów bojowych, natomiast jako pierwsi dosiadali ich nomadzi, którzy z końskiego grzbietu bronili swoich pastwisk strzałami z łuku. U wielu późniejszych ludów zastępy wojowników na koniach zaciekle walczyły z wrogami. Na początku XII wieku (12 wiek) Czyngis-chan, wódz słynący z konnych walk Mongołów, podbił prawie cały ówczesny świat. Europejscy rycerze  osłaniali siebie i swoje konie ciężkimi zbrojami, kolczugami i hełmami  . Rycerz w zbroi ważył ok.120 kg. Jego rumak był silnie zbudowany i potrafił się jedynie powoli poruszać. Kiedy pod koniec średniowiecza broń palna i armaty zastąpiły lance, pożądano konia nowego typu. Musiał być szybszy i bardziej wytrwały. Lekkie rasy końskie , takie jak konie andaluzyjskie lub lipicańskie, hodowano specjalnie do kawalerii.  

Od rumaka bitewnego po zwierzę rekreacyjne.

Konie są po to, by na nich jeździć wierzchem! To prawda, lecz ludzie dopiero około 5000 lat odkryli, że konie go tego się nadają. Mimo to człowieka i konia łączy długa wspólna historia. Ludzie z epoki  kamienia polowali na dziko żyjące konie, żywili się ich mięsem i pili kobyle mleko. Ze skór końskich wytwarzali ubrania. Ponieważ polowanie było rzeczą trudną, ludzie stopniowa zaczęli chwytać i oswajać konie. Rozpoczął  się proces przemiany zdobyczy w zwierze domowe. Wkrótce stało się jasne,  że konie doskonale nadają się do noszenia ciężarów. Początkowo ciągnęły one za sobą ładunki umieszczone skrzyżowanych belkach. Wraz z wynalezieniem koła i wzoru nastąpił decydujący przełom. Koń jako zwierzę pociągowe do dziś nie stracił swojego znaczenia.

Ewolucja kopyt

Konie stopniowo przekształcały się ze zwierząt stąpających na palcach w jedno kopytne.

Gdzie obecnie żyją jeszcze dzikie konie?

Za bezpośredniego przodka konia domowego uważany jest koń Przewalskiego. Nazwa tego mongolskiego konia dzikiego pochodzi od rosyjskiego naukowca Mikołaja Przewalskiego, który podczas jednej ze swoich wypraw do Azji Środkowej odkrył czaszkę przedstawiciela tego gatunku. Ostatnie konie Przewalskiego na wolności obserwowano w połowie ubiegłego wieku. Obecnie żyje około 2000 osobników tego gatunku, przede wszystkim w rezerwatach przyrody. Żółtawobrunatne kuce mają przysadzistą budowę ciała, sterczącą grzywę, jasny pysk i ciemną pręgę grzbietową.

Od konia pierwotnego do konia domowego.

Eohippus- Żył ok. 55 milionów lat temu. Było to leśne zwierzę, osiągające wysokość 50 cm, z wysklepionym grzbietem i krótkimi kończynami.

 Mezohippus- Żył ok. 40 milionów lat temu. Osiągał wysokość do 60 cm. W tylnych kończynach miał trzy palce, a w przednich dodatkowo czwarty palec środkowy.

Miohippus- Żył ok. 35 milionów lat temu. Miał bardziej wydłużoną czaszkę i dłuższe kończyny: jego szczęka była już podobna do szczęki dzisiejszego konia.

Meryhippus- Żył ok. 18 milionów lat temu. Osiągał ok 1 metr wysokości. Miał jeszcze po trzy palce u każdej kończyny, lecz chodził na czubkach palców, dzięki czemu był bardzo szybki.

Pliohippus- Żył ok. 6 milionów lat temu i był pierwszym nieparzystokopytnym wśród przodków koni.

Koń domowy- Gatunek ten istnieje w mniej lub bardziej współczesnej formie od ok. 4 milionów lat.

Co się działo podczas epoki lodowcowej?

Radykalne zmiany klimatyczne stale zagrażały egzystencji przodków naszych koni. Podczas ostatniej epoki lodowcowej, około 3 milionów lat temu, zwierzęta te prawie zupełnie wymarły na kontynę cie amerykańskim. Dopiero pod koniec  XIV (14 wiek) wieku konie zostały ponownie sprowadzone do Ameryki przez Kolumba i hiszpańskich zdobywców.

Bliscy krewni- osły i zebry

Konie, osły i zebry należą do rodzaju nieparzystokopytnych. To, co dawniej u tych zwierząt było trzecim palcem, obecnie jest kopytem. Pozostałe palce już nie istnieją albo zachowały się w postaci szczątkowej, na przykład kość rysikowa u konia.

Jak wyglądał eohippus?

Najbardziej charakterystyczną cechą tego zwierzęcia była jego wielkość-zaledwie 50 centymetrów. Mało ono wysklepiony grzbiet, krótką szyje, mały pysk i długi ogon. Poruszało się na czterech kończynach, które były niezwykle zbudowane. Na przednich nogach eohippus miał po cztery palce, a na tylnych po trzy. Każdy palec był przykryty rogowym tworem, który był podobny do małego kopyta. Jako zwierze leśne, żywił się liśćmi i jagodami. W tej postaci eohippus istniał przez prawie 20 milionów lat. Kiedy pod wpływem zmian klimatycznych lasy wysychały i przekształcały się w stepy, pra-konie  przystosowały się do nowego środowiska. Ich szczęki i stopy stwardniały, gdyż teraz zwierzęta musiały żywić się twardymi trawami i szybko umykać przed wrogiem w otwartym stepie.

Od kiedy istnieją konie?

Pierwsze zwierzęta koniowate żyły ok. 55 milionów lat temu przede wszystkim na terenach dzisiejszej Ameryki Północnej. Odkryte skamieliny dowodzą, że świat zwierząt wyglądał wtedy zupełnie inaczej niż obecnie. Rozpowszechnione były owady,gady i płazy. Podczas gdy mrówki, węże i nielotne ptaki osiągały ogromne rozmiary, przodkowie koni byli jeszcze zupełnie mali.

Przodkowie koni.

Konie istnieją od ponad 50 milionów lat.  W tym bardzo długim okresie znacznie zmieniły się ich wielkość, budowa ciała i wygląd zewnętrzny. Objętość ich mózgu także stale się powiększała. Gdybyśmy dzisiaj spotkali w lesie eohippusa, nie przyszłoby nam do głowy, że to jest koń albo kuc. Ze względu na jego niewielki wzrost i wysklepiony grzbiet prawdopodobnie wzięlibyśmy go z psa albo lisa. Mimo że współczesne końskie rasy tylko w niewielkim stopniu są podobne do swoich dzikich przodków, to odziedziczyły po nich sposób zachowania. Dzisiaj, tak jak dawniej, konie są zwierzętami stadnymi i roślinożercami.

Hejka!

Hej wszystkim! Ten blog postaram się pisać systematycznie. Blog został założony z myślą o koniach. Na tym blogu dowiecie się wszystkiego o koniach. Mam nadzieje że będziecie odwiedzać systematycznie mój blog. Tak ogólnie możecie się zemną skontaktować pod numer:
-731085520
i e-maila:
- maja.kamrowska@onet.pl i animals.poland@vp.pl